personne ne me verra plus. Et moi j

personne ne me verra plus. Et moi je ne verrai plus rien de tout
cela !
Elle contemplait attentivement son visage comme si elle ne
l’avait jamais aperçu, examinant surtout ses yeux, découvrant
mille choses en elle, un caractère secret de sa physionomie
qu’elle ne connaissait pas, s’étonnant de se voir, comme si elle
avait en face d’elle une personne étrangère, une nouvelle amie.
Elle se disait :
– C’est moi, c’est moi que voilà dans cette glace. Comme
c’est étrange de se regarder soi-même. Sans le miroir cependant,
nous ne nous connaîtrions jamais. Tous les autres sauraient
comment nous sommes, et nous ne le saurions point,
nous.
Elle prit ses grands cheveux tressés en nattes et les ramena
sur sa poitrine, suivant de l’œil tous ses gestes, toutes ses poses,
tous ses mouvements.
– Comme je suis jolie ! pensa-t-elle. Demain, je serai
morte, là, sur mon lit.
Elle regarda son lit, et il lui sembla qu’elle se voyait étendue,
blanche comme ses draps.
– Morte. Dans huit jours, cette figure, ces yeux, ces joues
ne seront plus qu’une pourriture noire, dans une boîte, au fond
de la terre.
Une horrible angoisse lui serra le cœur.
Le clair soleil tombait à flots sur la campagne et l’air doux
du matin entrait par la fenêtre.

Hasil (Bahasa Indonesia) 1:

Tak seorang pun melihat saya lagi. Dan saya saya akan melihat lebih dari semuaIni!Ia dengan hati-hati mengamati wajahnya seolah-olah diabelum pernah melihat memeriksa terutama matanya, menemukanseribu hal di dalamnya, rahasia karakter fisiognomiTidak, terkejut melihat, seolah-olah ituberada di depan itu orang asing, teman baru.Ianya dikatakan:-It's me, saya itu di sini es ini. SebagaiSangat aneh untuk melihat diri sendiri. Tanpa cermin Namun,.Kita kita tidak pernah tahu. Semua yang lain akan tahuApakah kita, dan kita tidak dapat menunjukkan.Kami.Dia mengambil rambutnya besar dianyam menjadi tikar dan membawa mereka kembalidi dadanya, setelah mata semua isyarat, pose nya,Semua gerakan nya.-Sebagai I 'm pretty! pikirnya. Besok, aku akanmati di sana, di tempat tidurku.Dia memandang tempat tidurnya, dan tampaknya untuk padanya bahwa itu diperpanjang,Putih sebagai lembar nya.-Morte. Dalam delapan hari, angka ini, mata, pipi merekatidak akan hanya hitam membusuk dalam sebuah kotak di bagian bawahbumi.Penderitaan yang mengerikan diperas hatinya.Matahari cerah jatuh di pedesaan dan berhawa sejukpagi pergi ke luar jendela.

Hasil (Bahasa Indonesia) 2:

tidak ada yang akan melihat saya. Dan aku tidak pernah melihat apa-apa seperti
itu!
Dia tampak hati-hati wajahnya seolah-olah dia
belum pernah melihat, terutama mengingat matanya, menemukan
ribuan hal di dalamnya, rahasia wajahnya
bahwa dia tidak tahu, kagum melihat, seolah-olah dia
berada di depannya asing, teman baru.
Dia berkata:
- Ini aku, ini aku di sini di es ini. Seperti
itu aneh untuk menonton sendiri. Tanpa cermin, namun,
kita tidak akan pernah tahu. Semua lain akan tahu
bagaimana kita, dan kita akan tahu bukan dia,
kami.
Dia membawanya rambut dikepang besar di kuncir dan membawa mereka
ke dadanya, menurut mata setiap gerakan, semua pose nya,
setiap gerakannya.
- Karena saya cukup! pikirnya. Besok saya akan
mati, ada di tempat tidur
Dia melihat tempat tidurnya, dan tampaknya bahwa dia melihat dia lebar,
putih sebagai lembar.
- Mati. Dalam seminggu, angka ini, mata, pipi
hanyalah sebuah busuk hitam dalam kotak di bagian bawah
bumi.
Sebuah ketakutan yang mengerikan mencengkeram hatinya.
Matahari terang jatuh di pedesaan dan udara ringan
di pagi hari dari jendela.