osé. J’ai été lâche. Comme j’ai sou

osé. J’ai été lâche. Comme j’ai souffert ! Oh ! ces pauvres êtres
abandonnés, comme ils doivent haïr leurs mères !
Elle s’arrêta brusquement, étranglée par les sanglots. Tout
le vallon était désert et muet sous la lumière accablante du jour.
Seules, les sauterelles jetaient leur cri sec et continu dans
l’herbe jaune et rare des deux côtés de la route.
– Asseyez-vous un peu, dit-il.
Elle se laissa conduire jusqu’au bord du fossé et s’affaissa,
la figure dans ses mains. Ses cheveux blancs, tordus en spirales
des deux côtés de son visage, se déroulaient, et elle pleurait, dé-
chirée par une douleur profonde.
Il restait debout en face d’elle, inquiet, ne sachant que lui
dire. Il murmura : « Allons… du courage. »
Elle se releva : « J’en aurai. » Et, s’essuyant les yeux, elle se
remit en marche d’un pas saccadé de vieille.
La route s’enfonçait, un peu plus loin, sous un bouquet
d’arbres qui cachait quelques maisons. Ils distinguaient maintenant
le choc vibrant et régulier d’un marteau de forge sur une
enclume.
Et bientôt ils virent, sur la droite, une charrette arrêtée devant
une sorte de maison basse, et, sous un hangar, deux hommes
qui ferraient un cheval.
M. d’Apreval s’approcha.
– La ferme de Pierre Bénédict ? cria-t-il.
Un des hommes répondit :

Hasil (Bahasa Indonesia) 1:

berani. Saya sangat longgar. Seperti yang saya menderita! Oh! Makhluk-makhluk miskinditinggalkan, karena mereka harus membenci ibu mereka!Dia berhenti tiba-tiba, tersedak oleh Isak. SemuanyaLembah ini sepi dan diam di bawah cahaya kuat hari.Sendirian, belalang melemparkan mereka menangis kering dan dilanjutkanrumput kuning dan langka di kedua sisi jalan.-Duduk sedikit, katanya.Dia mengemudi ke tepi lubang dan tenggelam,angka di tangannya. Putih rambut nya, membungkuk nilonkedua sisi wajahnya, mengambil tempat, dan ia menangis-berjudi dengan rasa sakit yang mendalam.Ia tetap berdiri di depannya, khawatir, tahu bahwamengatakan. Dia bergumam: "Akan... keberanian."Ini muncul: "Aku punya." Dan, mengusap mata, memangdisampaikan lama tidak dendeng.Jalan tenggelam sedikit lebih jauh lagi, di bawah buketpohon yang menyembunyikan beberapa rumah. Mereka dibedakan sekarangshock bergetar dan palu untuk menempa pada teraturAnvil.Dan segera mereka melihat, di sebelah kanan, kereta berhenti untukjenis rumah rendah dan, di bawah gudang, dua orangyang ferraient kuda.M. Apreval didekati.-Peternakan Pierre Bénédict? menangis.Salah satu orang yang menjawab:

Hasil (Bahasa Indonesia) 2:

berani. Saya adalah seorang pengecut. Seperti yang saya menderita! Oh! makhluk-makhluk miskin
ditinggalkan, karena mereka harus membenci ibu mereka!
Dia berhenti tiba-tiba, tersedak dengan isak tangis. Semua
lembah itu kosong dan diam di bawah cahaya yang luar biasa.
Hanya belalang melemparkan menangis kering mereka terus-menerus di
rumput kuning dan jarang di kedua sisi jalan.
-. Duduklah sedikit, katanya
itu membiarkan dirinya dituntun ke tepi parit dan tenggelam ke bawah,
wajahnya di tangannya. Rambut putihnya, dipelintir menjadi spiral
di kedua sisi wajahnya, berlangsung, dan dia menangis, de-
Chirée nyeri yang mendalam.
Dia berdiri di depannya, khawatir, tidak tahu apa yang dia
katakan. Dia berbisik, "Ayo ... keberanian. "
Dia berdiri, "Aku akan melakukannya. "Dan, menyeka matanya, ia
mulai berjalan dendeng tua.
Jalan tenggelam sedikit lebih jauh, di bawah rumpun
pohon yang menyembunyikan beberapa rumah. Mereka sekarang dibedakan
bergetar shock dan teratur pandai besi palu pada
landasan.
Dan segera mereka melihat, di sebelah kanan, kereta berhenti di depan
semacam rumah yang rendah, dan di bawah gudang, dua orang
yang ferraient kuda.
MR. dari Apreval mendekat.
- Pertanian Peter Benedict? ia menangis.
Salah seorang dari mereka mengatakan,