épaula et, avant que j’eusse pu fai

épaula et, avant que j’eusse pu faire un mouvement, il tira sans
savoir même si l’arme était chargée.
Une des cartouches que j’avais mises dedans pour annoncer
le feu n’était point partie ; et la charge atteignant le fuyard
en plein dos le jeta sur la face, couvert de sang. Il se mit aussitôt
à gratter la terre de ses mains et de ses genoux comme s’il eût
voulu encore courir à quatre pattes, à la façon des lièvres blessés
à mort qui voient venir le chasseur.
Je m’élançai. L’enfant râlait déjà. Il expira avant que fût
éteinte la maison, sans avoir prononcé un mot.
Cavalier, toujours en chemise, les jambes nues, restait debout
près de nous, immobile, hébété.
Quand les gens du village arrivèrent, on emporta mon
garde, pareil à un fou.
Je parus au procès comme témoin, et je raconte les faits
par le détail, sans rien changer. Cavalier fut acquitté. Mais il
disparut, le jour même, abandonnant le pays.
Je ne l’ai jamais revu.
Voilà, messieurs, mon histoire de chasse.

Hasil (Bahasa Indonesia) 1:

membantu dan, sebelum itu saya telah mampu bergerak, ia menarik tanpayaitu bahkan jika senjata dimuat.Salah satu kartrid bahwa aku telah menempatkan di mengumumkankebakaran itu bagian titik; dan memuat runnerdi belakang penuh melemparkannya pada wajah, berlumuran darah. Ia mulai segeragores bumi dengan tangan dan lutut seolah-olah iamasih ingin untuk menjalankan pada semua merangkak, seperti kelinci terlukakematian yang melihat datang pemburu.Saya bermunculan. Anak terkesiap sudah. Ia meninggal sebelum itudari rumah, tanpa memiliki mengucapkan kata.Cavalier, selalu dalam kemeja, telanjang kaki, tetap berdiridekat kita, tak bergerak, linglung.Ketika orang-orang desa tiba, butuh sayaPenjaga, mirip dengan orang gila.Saya muncul di pengadilan sebagai saksi, dan aku memberitahu fakta-faktasecara rinci, tanpa ada perubahan. Jumper dibebaskan. Tetapimenghilang hari yang sama, meninggalkan negara.Saya sudah pernah ditinjau.Itu, tuan-tuan, ceritaku berburu.

Hasil (Bahasa Indonesia) 2:

dipikul dan, sebelum aku bisa bergerak, ia menarik tanpa
menyadarinya jika pistol dimuat.
Kartrid bahwa aku telah dimasukkan ke dalam untuk mengumumkan
api tidak pesta; dan memuat pelarian
penuh kembali melemparkannya pada wajah, berlumuran darah. Dia segera mulai
menggores bumi dengan tangan dan lututnya seolah-olah dia
masih ingin berjalan merangkak, seperti kelinci terluka
yang melihat kematian datang pemburu.
Aku bergegas. Anak itu mengerang sudah. Dia meninggal sebelum pernah
off rumah, tanpa mengucapkan sepatah kata pun.
Cavalier, masih dalam kemejanya, kaki telanjang, berdiri
di dekat kami, bergerak, bingung.
Ketika penduduk desa tiba, mereka mengambil saya
penjaga, seperti gila.
Aku muncul di pengadilan sebagai saksi, dan saya memberitahu fakta
secara rinci, tanpa mengubah apa-apa. Cavalier dibebaskan. Tapi dia
menghilang hari yang sama, meninggalkan negara itu.
Aku belum pernah melihat.
Ada, Tuan-tuan, cerita berburu saya.