Quand le père Leras, teneur de livr

Quand le père Leras, teneur de livres chez MM. Labuze et
Cie sortit du magasin, il demeura quelques instants ébloui par
l’éclat du soleil couchant. Il avait travaillé tout le jour sous la
lumière jaune du bec de gaz, au fond de l’arrière-boutique, sur
la cour étroite et profonde comme un puits. La petite pièce où
depuis quarante ans il passait ses journées était si sombre que,
même dans le fort de l’été c’est à peine si on pouvait se dispenser
de l’éclairer de onze heures à trois heures.
Il y faisait toujours humide et froid ; et les émanations de
cette sorte de fosse, où s’ouvrait la fenêtre, entraient dans la
pièce obscure, l’emplissaient d’une odeur moisie et d’une puanteur
d’égout.
M. Leras, depuis quarante ans, arrivait, chaque matin, à
huit heures, dans cette prison ; et il y demeurait jusqu’à sept
heures du soir, courbé sur ses livres, écrivant avec une application
de bon employé.
Il gagnait maintenant trois mille francs par an, ayant débuté
à quinze cents francs. Il était demeuré célibataire, ses moyens
ne lui permettant pas de prendre femme. Et n’ayant jamais joui
de rien, il ne désirait pas grand-chose. De temps en temps, cependant,
las de sa besogne monotone et continue, il formulait
un vœu platonique : « Cristi, si j’avais cinq mille livres de rentes,
je me la coulerais douce. »

Hasil (Bahasa Indonesia) 1:

Ketika Bapa Leras, pembukuan di Messrs Labuze danCIE keluar dari toko, ia tetap beberapa saat terpesona olehcahaya matahari terbenam. Ia bekerja sepanjang hari di bawahkuning terang, gas, di bawah moncong backroom, padadalam dan sempit pengadilan juga. Kamar kecil dimanauntuk empat puluh tahun ia menghabiskan hari-harinya itu begitu gelap,bahkan di dalam benteng musim panas ini adalah hampir tidak jika kita bisa membuanguntuk mencerahkan sebelas jam untuk tiga jam.Itu masih basah dan dingin; dan asap dariIni semacam gap, yang membuka jendela, masukKamar gelap, mengisinya bau pengap dan bauselokan.Tn. Leras, selama empat puluh tahun, kebetulan, setiap pagi,delapan jam, dalam penjara; dan ia tinggal di sana hingga tujuhjam pada malam hari, melengkung pada buku-buku, menulis dengan aplikasibaik karyawan.Ia memenangkan sekarang tiga ribu Franc per tahun, memiliki dimulaiLima belas ratus Franc. Ia tetap tidak menikah, berartiDia tidak mengambil seorang isteri. Dan memiliki pernah menikmatitidak, dia tidak ingin banyak. Dari waktu ke waktu, namun,lelah dari kerja keras yang monoton dan terus-menerus, yang ia merumuskansumpah Platonis: ' fik, kalau aku punya lima ribu pon anuitas,Saya manis coulerais. »

Hasil (Bahasa Indonesia) 2:

Ketika ayah Leras, pemegang buku di MM. Labuze dan
Co meninggalkan toko, ia tetap beberapa saat terpesona oleh
sorotan matahari terbenam. Dia telah bekerja sepanjang hari di
lampu kuning jet gas di bagian bawah ruang belakang di
halaman dalam dan sempit juga. Ruang kecil di mana
selama empat puluh tahun ia menghabiskan hari-harinya begitu gelap yang
bahkan di puncak musim panas itu hampir tidak bisa dibagikan
untuk menerangi 11:00-03:00.
Selalu ada basah dan dingin; dan emanasi
semacam ini pit, di mana jendela dibuka, memasuki
ruangan gelap yang penuh dia dengan bau berjamur bau
limbah.
M. Leras selama empat puluh tahun, tiba setiap pagi di
pukul delapan penjara; dan masih ada sampai tujuh
jam di malam hari, membungkuk buku-bukunya, menulis dengan aplikasi
dari karyawan yang baik.
Dia sekarang memenangi tiga ribu franc setahun, setelah dimulai
pada seribu lima ratus franc. Dia tetap tidak menikah, berarti
tidak memungkinkan dia untuk mengambil istri. Dan tidak pernah menikmati
apa-apa, dia tidak ingin banyak. Kadang-kadang, bagaimanapun,
lelah pekerjaan monoton, dan terus itu dirumuskan
keinginan platonis: "Cristi jika saya lima ribu tahun,
Akulah coulerais lembut. »